در چند دهه گذشته، تیتانیوم ماده منتخب برای قرار دادن ایمپلنت های دندانی بوده است. دلیل انتخاب تیتانیوم این است که تنها فلزی است که از طریق فرآیندی به نام اسئواینتگریشن به طور طبیعی با استخوان فک ترکیب می شود و جوش می خورد. علاوه بر این، ایمپلنت های تیتانیومیی دارای میزان موفقیت بسیار بالایی هستند و دهه ها تحقیق آنها را پشتیبانی می کنند. در حالی که ایمپلنت های تیتانیومی می توانند راه حلی بسیار مؤثر برای اکثر بیماران باشند، درصد کمی از افراد وجود دارند که به فلز حساسیت دارند به حدی که بدن آنها ایمپلنت را رد می کند.
آلرژی عبارت است از واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به یک ماده خارجی، که می تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات شود، از جمله موارد جزئی، مانند بثورات، تا یک اتفاق تهدید کننده زندگی، مانند از کار افتادن سیستم اندام های بدن. آلرژی به فلز چندان غیر معمول نیست و تقریباً ۳ درصد از مردان و ۱۷ درصد از زنان به نیکل حساسیت دارند. در حالی که اکثر آلرژی های فلزی در نتیجه تماس خارجی، مثلاً از یک قطعه جواهر، رخ می دهند، واکنش های جدی تری ممکن است زمانی رخ دهند که این فلز به عنوان یک قطعه جایگزین داخل بدن استفاده شود.
تعدادی فلزات مختلف وجود دارند که ممکن است در فرایندهای دندانپزشکی کاربرد دارند که معمولاً برای پر کردن دندان ها مورد استفاده قرار می گیرند مانند نقره، طلا، قلع، مس و جیوه. گرچه اکثر بیماران هیچ مشکلی با این مواد ندارند، مواردی وجود دارد که بثورات و یا التهاب رخ داده است. حتی نادرتر از این موارد، حساسیت بیماران به تیتانیوم است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آلرژی به تیتانیوم، اقداماتی که می توانید برای تعیین اینکه آیا به تیتانیوم حساسیت دارید و گزینه های درمانی جایگزین برای ایمپلنت های دندانی سنتی تیتانیومی می توانید استفاده کنید، لطفاً ادامه مطلب را بخوانید.
علائم و آزمایشات آلرژی تیتانیوم
بهترین راه برای تعیین اینکه آیا به تیتانیوم آلرژی دارید این است که با آزمایش MELISA آزمایش شوید که در آن گلبول های سفید خون را جدا کرده و در معرض تیتانیوم قرار می دهند. هنگامی که سلول های شما در معرض تیتانیوم قرار گرفتند، تکنسین آزمایشگاه پاسخ ایمنی بدن شما را اندازه گیری می کند. تست پوستی نیز در دسترس است، اما دقیق نیست، به همین دلیل است که آزمایش MELISA معمولاً انجام می شود. اگر برای آلرژی به تیتانیوم آزمایش نشده اید، هر یک از علائم زیر ممکن است نشانه ای از حساسیت شما به فلز باشد:
- تورم یا زخم در بافت های نرم دهان
- التهاب لثه یا التهاب در اطراف ایمپلنت
- تکه های خشک بافت لثه
- برآمدگی ها و کهیرهای داخل دهان
آیا در صورت داشتن حساسیت به فلز می توان ایمپلنت دندانی دریافت کرد؟
اگر به فلز آلرژی دارید و نگران این هستید که گزینه مناسبی برای ایمپلنت های دندانی نیستید، باید بدانید که گزینه های درمانی جایگزینی وجود دارند. همچنین مهم است بدانید که هر حساسیت به فلزی برای همه فلزات صدق نمی کند. در حالی که آلرژی به تیتانیوم ممکن است رخ دهد، این آلرژی فقط در حدود ۶/۶ درصد از جمعیت ظاهر می شود، در حالی که تقریباً ۱۳ درصد از جمعیت به کروم، کبالت یا نیکل حساسیت دارند. اگر تست آلرژی شما به تیتانیوم مثبت شده است، یا اگر نگران این هستید که فلز وارد بدنتان شود، ممکن است گزینه مناسبی برای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا باشید. ایمپلنت های زیرکونیا (یا پرسلن) از ساختار اکسید شده فلز ساخته شده اند، به این معنی که باعث ایجاد هیچ گونه واکنش آلرژیک بین بیماران مبتلا به حساسیت به فلز نمی شود. علاوه بر اینکه خطر واکنش آلرژیک بسیار اندک است، سایر مزایای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا عبارتند از:
- راهکاری قوی و بادوام با مقاومت زیاد در برابر شکستگی
- فرسوده نخواهد شد
- در مقایسه با ایمپلنت های دندانی تیتانیومی احتمال تجمع پلاک روی آنها کمتر است
بهبود زیبایی ظاهری، بویژه در بیمارانی که لثه های نازک تری دارند یا برای بیمارانی که دندان جلو را تعویض می کنند.
در حالی که همه اینها مزایای جذابی هستند، برخی از معایب برای ایمپلنت های دندانی زیرکونیا وجود دارند که عبارتند از:
- مستعد ایجاد ترک های ریز و خراب شدن به مرور زمان است.
- برخلاف ایمپلنت های تیتانیومی، که از چندین بخش تشکیل شده اند، ایمپلنت های زیرکونیا یک تکه هستند. این امر پیچیدگی فرایند را افزایش می دهد و ممکن است برای اباتمنت زاویه دار گزینه مناسبی نباشد.
- ایمپلنت های زیرکونیا در بازار بسیار جدیدتر از ایمپلنت های تیتانیومی هستند، بنابراین تقریباً سطح یکسانی از داده های طی زمان برای حمایت از کارایی آنها وجود ندارد.
- بیمارانی که دندان قروچه دارند یا افرادی که پس از کاشت ایمپلنت در تهران یا سایر شهرها نیاز دارند به آنها عادت کنند، ممکن است بخواهند از کاشت ایمپلنت های زیرکونیا خودداری کنند، زیرا ممکن است باعث ضعیف شدن مقاومت در برابر شکستگی آن شود.
گزینه های درمان جایگزین
در صورتی که احتمال حساسیت به تیتانیوم و زیرکونیا وجود داشته باشد، ممکن است گزینه خوبی برای گزینه های درمانی جایگزین مانند موارد زیر باشید:
- بریج دندان: بریج دندان می تواند گزینه خوبی برای بیمارانی باشد که یک یا چند دندان از دست داده اند. بریج دندانی به دندان های طبیعی اطراف متصل می شود تا روکش جایگزین را پشتیبانی کند. بزرگترین ایراد بریج های دندانی این است که به اندازه ایمپلنت های دندانی محکم نیستند و به نگهداری خاصی نیاز دارند.
- پروتز پارسیل موقت: یکی از مقرون به صرفه ترین گزینه های درمانی برای دندان های از دست رفته، پروتزهای پارسیل موقت است که به روشی شبیه نگهدارنده (ریتینر) عمل می کند، به این صورت که قابل جابجایی هستند و حاوی یک یا چند دندان جایگزین هستند. در حالی که پروتز پارسیل موقت می تواند ظاهر لبخند شما را بازگرداند و بیرون آوردن آن برای پاکسازی به راحتی انجام می شود، اما بادوام نیستند و باید به دفعات تعویض شوند.
- پروتزهای Snap-in یا چفت شونده: پروتزهای مصنوعی Snap-in ترکیبی از ایمپلنت و پروتز هستند. پروتزهای Snap-in با چند گیره طراحی شده اند که می توانند به ایمپلنت هایی که در استخوان فک قرار می گیرند متصل شوند. گرچه پروتزهای Snap-in از پروتزهای پارسیل موقت گرانتر هستند، گرچه به گرانی ایمپلنت های دندان دائمی نیستند.
امروز یک قرار ملاقات بگذارید!
اگر به کاشت ایمپلنت دندان فکر می کنید اما نگران این هستید که ممکن است به فلز حساسیت داشته باشید یا می خواهید درباره گزینه های دیگر ایمپلنت مانند بریج یا ایمپلنت زیرکونیا اطلاعات بیشتری کسب کنید، همین امروز با متخصص ایمپلنت خود قرار ملاقات بگذارید. آنها یک ارزیابی کامل انجام می دهند، آزمایش های تشخیصی را انجام می دهند و اهداف درمانی شما را مورد بحث قرار می دهند، که به آنها اجازه می دهد توصیه های تخصصی خود، در مورد اینکه کدام گزینه درمانی برای شما مناسب تر است، را ارائه دهند. این قرار ملاقات همچنین فرصت خوبی برای پرسیدن هر گونه پرسش دیگر در مورد این فرایند خواهد بود، مانند هزینه های مربوطه، اینکه آیا مطب آنها گزینه هایی برای پرداخت هزینه دارد یا خیر، و اینکه چه نوع آرامبخش دندانپزشکی در دسترس است تا اطمینان حاصل شود در حالی که این فرایند در حال انجام است، شما تا حد امکان راحت هستید.
