ترشح مقعدی ممکن است به دلیل سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یا یک اختلال التهابی مانند کولیت ایجاد شود. همچنین می‌تواند ناشی از مسمومیت غذایی یا آنفولانزای معده باشد، بنابراین بررسی علائم دیگر برای تشخیص و درمان مناسب بسیار مهم است.
مخاط یک ماده لغزنده یا لزج است که به طور طبیعی توسط روده شما تولید می‌شود. این به روان شدن مدفوع هنگام حرکت در روده ها کمک می‌کند و می‌تواند از دیواره‌های روده در برابر غذاهای ساینده تری که ممکن است بخورید (مانند دانه های کوچک و آجیل) محافظت کند. مقدار مخاطی که تولید می‌کنید ممکن است متفاوت باشد و ممکن است با مدفوع یا خون همراه باشد.
علائم شایع ترشح مقعد
سایر علائم همراه ترشحات مخاطی مقعد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مخاط قابل مشاهده با یا بدون اجابت مزاج
- خون با مخاط مخلوط شده است
- اسهال که ممکن است آبکی یا خونی باشد
- خارش در اطراف ناحیه مقعد است
- درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد
- درد شکمی که ممکن است شدید باشد
- یبوست
- تب یا لرز
- حالت تهوع یا استفراغ
اگر اسهال مداوم یا بدتر شده، درد شکم یا ترشح را تجربه کردید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند علت و بهترین راه درمان را تعیین کند.
چه چیزی باعث ترشح مقعد می‌شود؟
علل ایجاد ترشحات مقعدی متعدد است اما شایع‌ترین دلایل را در زیر عنوان کرده‌ایم:
گاستروانتریت ویروسی (حشره معده)
گاستروانتریت ویروسی (حشره معده) شامل التهاب معده و روده است. این بیماری می‌تواند توسط بسیاری از ویروس‌های مختلف از جمله نورو ویروس، روتا ویروس، آدنو ویروس انتریک، ساپوویروس و آستروویروس ایجاد شود. عفونت با یکی از این ویروس‌ها منجر به ترکیبی از حالت تهوع، استفراغ، اسهال، تب و گرفتگی معده می‌شود. همه علائم یا شدت علائم یکسانی ندارند. هنگامی که اسهال یا استفراغ شدید باشد، کم آبی بدن ممکن است رخ دهد.
بدون علائم هشدار دهنده (مانند استفراغ مداوم، درد شدید شکم یا کم آبی شدید)، درمان معده و روده معمولاً در خانه بی خطر است. این بیماری مسری است و می‌تواند از طریق تماس نزدیک به افراد دیگر سرایت کند.
کولیت زخمی
کولیت اولسراتیو به معنای وجود زخم یا زخم در پوشش داخلی روده بزرگ است. این باعث التهاب مزمن در روده بزرگ به نام کولیت می شود. این نوعی بیماری التهابی روده است.
علت دقیق کولیت اولسراتیو مشخص نیست، اما تصور می‌شود که سابقه خانوادگی و یک اختلال خود ایمنی در روده بزرگ دخیل هستند. افراد زیر ۳۰ سال و بالای ۶۰ سال بیشتر مستعد ابتلا هستند.
علائم شامل درد و گرفتگی شکم است. اسهال همراه با خون؛ حالت تهوع؛ از دست دادن اشتها؛ کاهش وزن؛ و خستگی همچنین ممکن است تب، کم خونی و درد مفاصل نیز وجود داشته باشد.
درمان شامل ارجاع به متخصص گوارش و رسیدگی به پاسخ غیرطبیعی خود ایمنی است. داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها یا تعدیل کننده‌های ایمنی اغلب مادام العمر، همراه با استامینوفن برای درد، آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت و تغییر در رژیم غذایی تجویز می‌شوند. ممکن است در برخی موارد جراحی انجام شود.
هموروئید
هموروئید وریدهای متورم در مقعد یا رکتوم هستند. آن‌ها ممکن است در داخل راست روده (داخلی) یا خارج از بدن در مقعد (خارجی) قرار گیرند. این عارضه در اثر زور زدن در حین اجابت مزاج یا افزایش فشار در دوران بارداری و زایمان ایجاد می‌شود.
بواسیر یک اتفاق رایج به خصوص در افراد مسن است. زنان باردار، مانند افرادی که یبوست مزمن دارند یا چاق هستند، مستعد ابتلا هستند.
علائم شامل ناراحتی، درد، فشار و خارش است. ممکن است مقدار کمی خونریزی در حین اجابت مزاج وجود داشته باشد، اگرچه برخی از هموروئیدها اصلاً علامتی ندارند.
درد شدید می‌تواند نشان‌دهنده هموروئید ترومبوز شده باشد، به این معنی که لخته‌ای در آن ایجاد شده است. این جدی نیست اما درد می تواند ناتوان کننده باشد و نیاز به درمان فوری دارد. همچنین، خونریزی مقعدی همچنین می‌تواند نشانه بیماری‌های جدی‌تری مانند دیورتیکولیت یا سرطان باشد و همیشه باید توسط پزشک تشخیص داده شود. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی و گاهی از طریق کولونوسکوپی انجام می‌شود.
درمان با رعایت بهداشت خوب، کمپرس سرد و مسکن‌های بدون نسخه شروع می‌شود. ممکن است برای برخی موارد جراحی انجام شود.
بیماری کرون
بیماری کرون التهاب روده است. این به دلیل یک پاسخ سیستم ایمنی معیوب ایجاد می‌شود که باعث می‌شود بدن به دیواره روده حمله کند. این بیماری معمولاً قبل از سی سالگی ظاهر می‌شود و می‌تواند هر فردی را درگیر کند. کسانی که سابقه خانوادگی دارند ممکن است بیشتر مستعد باشند. سیگار یک عامل خطر شناخته شده است. عوامل تشدید کننده عبارتند از استرس، رژیم غذایی نامناسب و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و آسپرین.
علائم اولیه معمولاً به تدریج ایجاد می شوند، اما می توانند به طور ناگهانی ظاهر شوند. این ها عبارتند از خستگی، از دست دادن اشتها، تب، زخم های دهان، اسهال، درد شکم و وجود خون در مدفوع.
تشخیص از طریق آزمایش خون و آزمایش نمونه مدفوع انجام می‌شود. همچنین ممکن است از کولونوسکوپی، سی تی اسکن، MRI، آندوسکوپی یا انتروسکوپی استفاده شود.
بیماری کرون قابل درمان نیست، اما با کاهش التهاب می‌توان آن را مدیریت کرد. آنتی بیوتیک‌ها، کورتیکواستروئیدها و سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی ممکن است آزمایش شوند. تغذیه عالی، مکمل‌های ویتامین، ترک سیگار و کاهش استرس می‌تواند مفید باشد.
علائم اصلی: خستگی، نفخ معده، از دست دادن اشتها، یبوست، گرفتگی شکم (کرامپ معده)
سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
سندرم روده تحریک پذیر معمولا به عنوان IBS شناخته می شود. به طور معمول، عضلات روده بزرگ یا روده بزرگ منقبض شده و شل می‌شوند تا غذا را به سمت جلو هدایت کنند. تصور می‌شود که در IBS، ماهیچه‌ها به‌طور تصادفی یا خیلی شدید یا خیلی ضعیف منقبض می‌شوند و بنابراین باعث بروز حملات متناوب اسهال یا یبوست می‌شوند.
علت دقیق آن مشخص نیست. آلرژی، عدم تحمل غذایی؛ فشار؛ عدم تعادل هورمونی؛ و عفونت یا رشد بیش از حد باکتری در روده بزرگ ممکن است نقش داشته باشد و همچنین سیستم عصبی بیش از حد حساس دستگاه گوارش.
علائم در بین افراد متفاوت است و اغلب می‌آیند و می‌روند. اینها شامل درد و گرفتگی شکم است. نفخ گاز؛ اسهال؛ و یبوست IBS با بیماری‌های جدی مانند سرطان مرتبط نیست، اما علائم ممکن است با کیفیت زندگی تداخل داشته باشد. تشخیص از طریق شرح حال بیمار، معاینه فیزیکی و رد هر علت دیگری انجام می‌شود. ممکن است تصویربرداری نیز انجام شود.
درمان با بهبود رژیم غذایی و مدیریت استرس آغاز می شود. ممکن است از آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد افسردگی و سایر داروها استفاده شود.
نئوپلاسم کولون
نئوپلاسم کولون به معنای “بافت جدید” است که در کولون یا روده بزرگ رشد می‌کند. این نئوپلاسم ممکن است خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطان) باشد. علت دقیق هر نوع سرطان ناشناخته باقی مانده است. عوامل خطر به نظر می‌رسد:
- داشتن بالای پنجاه سال سن
- سابقه خانوادگی این بیماری
- یک رژیم غذایی پرچرب و کم فیبر، معمولی در دنیای مدرن
- بیماری‌های التهابی مزمن روده بزرگ مانند بیماری کرون
- مصرف سیگار و الکل
- دیابت، چاقی و کم تحرکی
اولین علائم معمولا پولیپ هستند، توده‌های کوچک در روده بزرگ که می‌توانند در کولونوسکوپی تشخیص داده شوند و قبل از سرطانی شدن از بین بروند. علائم بعدی ممکن است خستگی غیر قابل توضیح باشد. تغییر در عادات روده؛ ناراحتی مداوم شکمی مانند گاز یا گرفتگی عضلات؛ خون در مدفوع؛ یا خونریزی مقعدی. تشخیص از طریق کولونوسکوپی و گاهی آزمایش خون انجام می‌شود.
درمان از طریق جراحی انجام می‌شود که ممکن است جزئی یا گسترده باشد. و از طریق شیمی درمانی یا پرتودرمانی که معمولا قبل و بعد از جراحی انجام می‌شود.
شقاق مقعد
شقاق مقعدی شکستگی یا پارگی در غشای مخاطی مقعد است. مقعد دهانه انتهای دستگاه گوارش است که در آن مدفوع از بدن خارج می‌شود. شقاق عمدتاً به دلیل یبوست ایجاد می‌شود که منجر به زور زدن برای دفع مدفوع سفت بزرگ می‌شود. تروما ناشی از وارد کردن اشیا یا رابطه جنسی مقعدی و بیماری هایی مانند هر نوع بیماری التهابی روده یا بیماری های مقاربتی.
علائم شامل درد و خونریزی در حین و بعد از اجابت مزاج است. ناراحتی و مشکل در دفع ادرار؛ و یک پارگی قابل مشاهده، شبیه یک ترک، در بافت مقعد که ممکن است دارای ترشحات بدبو باشد. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی انجام می شود.
درمان در درجه اول شامل تسکین یبوست و فشار ناشی از آن با افزودن فیبر و مایعات بیشتر به رژیم غذایی است. و با خیساندن در حمام گرم و تمیز کردن آرام بافت های مقعد، تحریک مقعد را کاهش دهید. در برخی موارد ممکن است کرم یا شیاف دارویی تجویز شود.
سرطان مقعد
سرطان مقعد یک نئوپلاسم یا تومور است که در بافت های مقعد رشد می کند. تومور ممکن است بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (غیر سرطانی) باشد. بیشتر سرطان های مقعد با ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV مرتبط هستند. با این حال، بسیاری از افراد ناقل HPV هستند و هیچ گونه علائم یا بیماری ندارند.
علائم شامل خونریزی جزئی مقعد و خارش است که ممکن است به هموروئید نسبت داده شود. درد یا پری در ناحیه مقعد؛ و ترشحات غیر طبیعی مقعدی
مهم است که در مورد این علائم به پزشک مراجعه کنید تا در صورت نیاز، درمان در اسرع وقت آغاز شود.
تشخیص از طریق شرح حال بیمار انجام می شود. معاینه جسمی؛ سواب مقعد؛ و بیوپسی سی تی اسکن، سونوگرافی یا آندوسکوپی مقعد نیز ممکن است انجام شود. درمان شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی بسته به نیاز هر بیمار است.
علائم اصلی: درد شکم (معده درد)، تغییر مدفوع، یبوست، اسهال، درد هنگام دفع مدفوع
زمان و نحوه درمان ترشحات مقعد
در اکثر موارد، ترشح مقعد گذرا است (مثلاً موقت و کوتاه مدت) و خود به خود برطرف می شود. فرآیند تشخیص و درمان عفونت مقعدی معمولاً با پرسش پزشک در مورد علائم فعلی، سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی فرد شروع می‌شود. همچنین ممکن است با یک معاینه فیزیکی وضعیت بیمار و علت این عارضه بررسی شود. پزشک ممکن است از یک یا چند آزمایش زیر برای تایید تشخیص استفاده کند:
- آزمایش خون
- آزمایش مدفوع
- کولونوسکوپی
- سیگموئیدوسکوپی
- پروکتوسکوپی
- آنوسکوپی
- اشعه ایکس
- سی تی اسکن
- اسکن ام آر آی
درمان‌های خانگی
اگر ترشحات مقعدی شما ناگهانی است و قبلاً هرگز اتفاق نیفتاده، منطقی است که تصور کنید ناشی از نوعی عفونت است. اگر سیستم ایمنی طبیعی داشته باشید، عفونت‌ها معمولاً در دو هفته یا کمتر برطرف می‌شوند. هیدراته ماندن، استراحت و شستن دست ها از درمان‌های مهم هستند.
سایر درمان‌ها
برخی از درمان‌های اضافی که پرشکان ممکن است توصیه کنند:
مدیریت محافظه کارانه : این ممکن است شامل اقداماتی مانند افزایش مصرف فیبر، مصرف مایعات، و حمام‌های گرم برای کمک به تسکین علائم مرتبط با شرایطی مانند هموروئید یا شقاق مقعدی باشد.
داروها : بسته به علت اصلی ترشح مخاط مقعدی، پزشک شما ممکن است داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهابی یا کرم های موضعی را برای کمک به کاهش التهاب و بهبود علائم تجویز کند.
جراحی : در مواردی که ترشحات مقعدی ناشی از شرایط شدیدتری مانند فیستول مقعدی باشد، ممکن است برای اصلاح این مشکل جراحی لازم باشد.
مدیریت شرایط زمینه ای : برای شرایطی مانند بیماری التهابی روده یا عفونت های مقاربتی، درمان ممکن است شامل مدیریت شرایط زمینه ای با داروها یا سایر مداخلات باشد.
www.buoyhealth.com
