برخی از انواع شایع سرطان اندام های تناسلی زنان (سرطان های زنانه) عبارتند از سرطان دهانه رحم، آندومتر (رحم) و تخمدان.سرطان دهانه رحم می تواند هر فرد مبتلا به دهانه رحم را تحت تاثیر قرار دهد. اغلب در افرادی رخ می دهد که در معرض انواع خاصی از ویروس به نام ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV قرار گرفته اند. HPV می تواند از طریق تماس پوست به پوست، مانند فعالیت جنسی، از فردی به فرد دیگر منتقل شود. HPV هر دو نوع کم خطر و پرخطر وجود دارد.
عفونت‌های کم خطر HPV به سرطان تبدیل نمی‌شوند و بدن معمولاً قادر است بیشتر آن‌ها را به تنهایی از بین ببرد. اما انواع پرخطر HPV می توانند در بدن باقی بمانند و در نهایت ممکن است به سرطان تبدیل شوند.
علاوه بر عفونت با انواع خاصی از HPV، عوامل خطر سرطان دهانه رحم عبارتند از عدم انجام منظم غربالگری سرطان دهانه رحم، سیگار کشیدن، داشتن سیستم ایمنی ضعیف، ابتلا به عفونت کلامیدیا، خوردن رژیم غذایی کم میوه و سبزیجات و اضافه وزن.
برخی از عوامل خطر دیگر عبارتند از:
استفاده طولانی مدت از کنترل بارداری خوراکی، استفاده از دستگاه داخل رحمی، کمتر از ۱۷ سال در بارداری اول، یا داشتن سابقه خانوادگی سرطان دهانه رحم.
سرطان آندومتر از پوشش داخلی رحم شروع می شود. تعادل هورمونی در ایجاد اکثر سرطان های آندومتر نقش دارد. احتمال ابتلا به این سرطان در زنانی که استروژن درمانی بدون پروژسترون دریافت کرده‌اند و افرادی که چاق هستند، رژیم غذایی پرچرب دارند یا سابقه دیابت دارند، بیشتر است.
سابقه شخصی سرطان تخمدان یا سرطان سینه، مصرف یا مصرف تاموکسیفن، یا داشتن تشعشعات لگنی نیز می تواند خطر را افزایش دهد. زنانی که هرگز باردار نشده‌اند، هرگز از قرص‌های ضد بارداری خوراکی استفاده نکرده‌اند، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، یا سندرم‌های سرطان ارثی خاص یا سابقه خانوادگی سرطان آندومتر دارند، ممکن است خطر بیشتری داشته باشند.
احتمال بروز سرطان تخمدان در زنان با افزایش سن بیشتر است. عوامل خطر عبارتند از هرگز باردار نشدن. اضافه وزن یا چاقی؛ داشتن سرطان سینه یا سابقه خانوادگی سرطان سینه، تخمدان یا کولورکتال؛ یا استفاده از استروژن درمانی بدون پروژسترون.
واکسیناسیون HPV برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم و سایر سرطان ها توصیه می شود. واکسیناسیون HPV برای پسران و دختران بین ۹ تا ۱۲ سال توصیه می شود . کودکان و بزرگسالان جوان ۱۳ تا ۲۶ ساله که تمام دوزهای خود را دریافت نکرده اند، باید در اسرع وقت واکسن را دریافت کنند.
واکسیناسیون در سنین توصیه شده به پیشگیری از سرطان های بیشتری نسبت به واکسیناسیون در سنین بالاتر کمک می کند. اگر بین ۲۷ تا ۴۵ سال سن دارید ، با پزشک خود صحبت کنید تا دریابید که آیا واکسیناسیون HPV ممکن است برای شما مفید باشد یا خیر.
در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری توصیه شده برای سرطان آندومتر یا تخمدان وجود ندارد. اما، آزمایش های غربالگری برای سرطان دهانه رحم وجود دارد.
انجام منظم آزمایش های غربالگری سرطان دهانه رحم می تواند به یافتن تغییراتی در دهانه رحم کمک کند که قبل از تبدیل شدن به سرطان قابل درمان هستند. تست های غربالگری سرطان دهانه رحم، تست HPV و تست پاپ است. تست HPV به دنبال عفونت های ناشی از انواع HPV است که می تواند باعث پیش سرطان و سرطان دهانه رحم شود.
تست پاپ سلول های گرفته شده از دهانه رحم را بررسی می کند تا تغییراتی را که ممکن است سرطانی یا پیش سرطانی باشد، پیدا کند. غربالگری منظم می تواند به تشخیص زودهنگام سرطان دهانه رحم کمک کند، زمانی که کوچک است، گسترش نیافته است و ممکن است درمان آن آسان تر باشد.
انجمن سرطان آمریکا موارد زیر را برای افرادی که دهانه رحم دارند و در معرض متوسط خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند توصیه می کند:
آزمایش سرطان دهانه رحم باید از ۲۵ سالگی شروع شود . افراد زیر ۲۵ سال نباید آزمایش شوند. سرطان دهانه رحم در این گروه سنی نادر است.
افراد بین ۲۵ تا ۶۵ سال باید هر ۵ سال یک بار آزمایش HPV اولیه انجام دهند. آزمایش HPV اولیه یک آزمایش HPV است که به تنهایی برای غربالگری انجام می شود. اگر نمی توانید آزمایش اولیه HPV را انجام دهید، هر ۵ سال یک بار یک آزمایش مشترک (تست HPV با تست پاپ) یا هر ۳ سال یک بار آزمایش پاپ انجام دهید.
مهم ترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که به طور منظم غربالگری شوید، مهم نیست کدام آزمایش را انجام می دهید.
افراد بالای ۶۵ سال که در ۱۰ سال گذشته به طور منظم آزمایش سرطان دهانه رحم با نتایج طبیعی (یا “منفی”) انجام داده اند، نباید برای سرطان دهانه رحم آزمایش شوند. آخرین آزمایش شما باید در ۳ تا ۵ سال گذشته باشد. افرادی که دارای سابقه پیش سرطان جدی دهانه رحم هستند باید حداقل ۲۵ سال پس از آن تشخیص آزمایش شوند، حتی اگر آزمایش از ۶۵ سالگی گذشته باشد.
افرادی که هیسترکتومی کامل (برداشتن رحم و دهانه رحم) انجام داده اند باید آزمایش را متوقف کنند مگر اینکه جراحی برای درمان سرطان دهانه رحم یا یک پیش سرطان جدی انجام شده باشد.
افرادی که علیه HPV واکسینه شده اند باید همچنان از توصیه های غربالگری برای گروه سنی خود پیروی کنند.
مهم است بدانید که غربالگری در افرادی انجام می شود که علائمی ندارند. اگر علائم دارید، آزمایش شما ممکن است متفاوت باشد. علائم ممکن است شامل ترشحات غیر معمول واژن، لکه بینی یا خونریزی باشد. سرطان تخمدان علائم مبهم دیگری مانند تورم شکم، خونریزی غیرمعمول واژینال، فشار لگن، کمر درد، پا درد یا مشکلات گوارشی را ایجاد می کند. در صورت داشتن هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید.
سرطان پستان
چه کسی در معرض خطر است؟
برخی از عوامل خطر سرطان سینه عبارتند از: زن بودن و بالا رفتن سن. زنی که مادر، خواهر یا دخترش سرطان سینه داشته یا داشته است در معرض خطر بیشتری است. اضافه وزن، به خصوص پس از یائسگی، عدم تحرک بدنی، نوشیدن الکل، یا استفاده از انواع خاصی از روش های پیشگیری از بارداری ممکن است به این خطر بیافزاید.
علاوه بر این، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه برای زنانی که از هورمون درمانی پس از یائسگی استفاده کرده اند، بیشتر باشد. زنانی که بچه دار نشده اند یا از شیر مادر تغذیه نکرده اند و زنانی که در اولین زایمان بزرگتر از ۳۰ سال سن دارند نیز در معرض خطر کمی بالاتر هستند.
انجمن سرطان آمریکا دستورالعمل های زیر را برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه توصیه می کند:
زنان ۴۰ تا ۴۴ ساله باید این انتخاب را داشته باشند که در صورت تمایل، غربالگری سالانه سرطان سینه را با ماموگرافی شروع کنند.
زنان ۴۵ تا ۵۴ ساله باید هر سال ماموگرافی انجام دهند.
زنان ۵۵ ساله و بالاتر می‌توانند هر ۲ سال یکبار به ماموگرافی روی بیاورند، یا می‌توانند ماموگرافی سالانه را ادامه دهند.
غربالگری باید تا زمانی ادامه یابد که یک زن در سلامت کامل باشد و انتظار می رود حداقل ۱۰ سال دیگر زنده بماند.
زنانی که در معرض خطر بالای سرطان سینه هستند – به دلیل سابقه خانوادگی، جهش ژنتیکی یا سایر عوامل خطر – باید با MRI همراه با ماموگرافی غربالگری شوند. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد خطر ابتلا به سرطان سینه و بهترین برنامه غربالگری برای شما صحبت کنید.
