داریوش اقبالی، همچنین با نام مستعار داریوش شناخته می شود، یک هنرمند چند جانبه ایرانی است که در زمینه های مختلف هنری فعالیت دارد. وی یک خواننده، بازیگر و فعال اجتماعی است که در سبک های موسیقی پاپ و راک مشهور است. با صدای قوی و شخصیت قابل توجه در دنیای موسیقی ایران، داریوش توانسته است جایگاه ویژه ای در صنعت موسیقی کشورش برای خود بسازد و طرفداران بسیاری را به خود جذب کند.
جنس صدای وی بس است که با توانایی وی در اجرای قطعات موسیقی و خوانندگی، او را به یکی از بهترین خوانندگان باصدای بسیار پرقدرت و قوی در ایران تبدیل کرده است. علاوه به این، وی همچنین عضو سازمان عفو بین‌الملل است که به مبارزه برای حقوق بشر و آزادی افراد در سراسر جهان متعهد است. این تلاش‌ها نشان از انگیزه و اعتقادات انسانی و اخلاقی عمیق وی به دفاع از حقوق بشر و انسانیت دارد.
بیشتر بخوانید:
داریوش اقبالی و شاه
زندگی
در دوران کودکی، داریوش اقبالی بین میانه، کرج و استان کردستان زندگی می‌کرد. پدرش از ملاکان شهرستان میانه بود و او اولین بار در سن ۹ سالگی در یک جشن مدرسه در محله شهرآرا به روی صحنه رفت. او تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان‌های مختلفی گذراند و در مراسم‌ها و همایش‌ها برنامه‌های هنری اجرا می‌کرد.
در سال ۱۳۴۹، داریوش با حسن خیاط‌باشی آشنا شد و این آشنایی باعث شد وارد دنیای موسیقی حرفه‌ای شود. وی در سن ۱۹ سالگی با ترانهٔ “به من نگو دوست دارم” که توسط مصطفی جاویدان ساخته شده بود، به شهرت رسید. این ترانه آغازی بود برای یک شروع موفق و پربار در دنیای موسیقی برای داریوش، و از آن زمان به بعد، او به یکی از بزرگترین و محبوب‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران تبدیل شد.
ماشین داریوش اقبالی
نخستین کار مستقل او به نام «نبسته پیمان» با ترانه‌ای از علی گزرسز (رها) و ملودی خودش است. این اثر نشان دهنده استعداد و استقلال هنری او است که به زیبایی و احساسات عمیق ترانه‌ها و ملودی‌های خود ابراز می‌کند. با توجه به این آغاز قوی، می‌توان پیش‌بینی کرد که او در آینده نقش مهمی در صنعت موسیقی خواهد داشت.
در سال ۱۳۵۶، داریوش به عنوان محبوب‌ترین خواننده ایران انتخاب شد و این امر نشان از توانایی و استعداد او در صنعت موسیقی بود. او همکاری‌های موفقی با چندین هنرمند برجسته ایرانی داشته است، از جمله منوچهر چشم‌آذر، بابک بیات، فرید زلاند، واروژان، پرویز مقصدی، بابک افشار، آندرانیک آساطوریان و صادق نوجوکی. همچنین، ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، احمد شاملو و اردلان سرفراز از مشهورترین ترانه‌سرایانی بودند که در همان دوره با داریوش همکاری داشتند. این همکاری‌ها باعث شد که داریوش به عنوان یکی از برجسته‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران شناخته شود.
منزل داریوش اقبالی در تهران
زندان
در دوران پهلوی، داریوش به دلیل خواندن آهنگ‌های سیاسی و انتقادی مانند “جنگل”، “بن‌بست”، “بوی گندم”، “علی کنکوری” و “گل بارون‌زده” چندین بار دستگیر و زندانی شد. او بر اساس گفته‌های پرویز ثابتی، نخستین بار با دستور شاه دستگیر شد و به مدت ۶ ماه در انفرادی نگهداری شد. پس از ۹ ماه حبس، او نهایتاً آزاد شد. این تجربه‌ها نشان دهنده شجاعت و اعتقاد‌های قوی داریوش به دفاع از حقوق مردم و انتقاد از رژیم حاکم در آن دوران می‌باشد.
او مجموعاً مدت ۲۶ ماه در دوران سلطنت محمدرضا پهلوی، زندانی بود. این دوران برای او بسیار سخت و دشوار بود و او برای دفاع از حقوق انسانی و آزادی بیان خود، به قیمت زندانی شدن، تلاش کرد. او با شجاعت و ایمان به ایده‌های خود، تحمل کردن محبوسیت و سخت‌ترین شرایط زندانی، به دنبال بهبود و تغییر در جامعه ایران بود. این تجربه برای او ارزشمند بود و او را به یکی از شخصیت‌های برجسته و المثنی در تاریخ ایران تبدیل کرد.
مذهب داریوش اقبالی
اعتیاد
پس از سال‌ها اعتیاد، داریوش در سال ۲۰۰۰ (۷۹–۱۳۷۸) تصمیم به ترک این وضعیت گرفت. این تصمیم نقطه‌ای عطفی در زندگی او بود که حتی در ترانه‌هایش نیز به آن اشاره می‌شود، به عنوان مثال در ترانهٔ معجزه خاموش. اولین برنامه رسمی داریوش پس از ترک اعتیاد، در رادیو AFN بود و سپس در سال ۲۰۰۳، وبگاه بهبودی را راه‌اندازی کرد که به معتادان و خانواده‌های آنها کمک می‌کرد. او همچنین با همکاری دو پزشک، بنیادی به نام آینه را تأسیس کرد تا به یاری معتادان برود و آنها را در فرآیند بهبودی و بازگشت به زندگی سالم، همراهی کند.
این بنیاد از زمان تأسیس خود تاکنون توانسته است نزدیک به ۴۰ هزار نفر را از ترک اعتیاد کمک بگیرد. پس از موفقیت‌هایی که با برنامه رادیویی خود داشته است، تصمیم گرفته است که کار خود را گسترش دهد و برنامه آینه را در تلویزیون‌های ۲۴ ساعته ادامه دهد. او همچنین در همایش‌ها و کنفرانس‌های متعدد در حوزه ترک اعتیاد شرکت کرده و تجربیات و دانش خود را با دیگران به اشتراک گذاشته است.
عکس منزل داریوش اقبالی
جوایز و افتخارات
داریوش اقبالی هنرمند و فعال حقوق بشر ایرانی است که به دلیل تلاش‌های برجسته‌اش در حمایت از حقوق اقلیت‌ها و حقوق بشر، از جوایز و افتخارات بسیاری برخوردار شده است. او در سال ۲۰۱۴ جایزه مرکز بین‌المللی حقوق بشر را از آن خود کرد
و در سال ۲۰۰۵ تقدیرنامه از سازمان شِر بابت حمایت از حقوق اقلیت، لوح افتخار از سوی وزارت فرهنگ کانادا و سوئد را دریافت کرد. همچنین او در فستیوال فیلم، موسیقی و رسانه‌های تصویری بحرین نیز نشان صلح را از آن خود کرد. اقبالی با تلاش و اراده خود به عنوان یک فرد فعال و عامل تغییر در حوزه حقوق بشر، توانسته است جایزه‌ها و افتخارات بسیاری را کسب کند و برای حقوق بشر در سراسر جهان تلاش کند.
کلمات کلیدی:
سواد داریوش اقبالی/ اهنگ قدیمی داریوش اقبالی حشیش
