قرص ولبان با ﻧﺎم ژﻧﺮﯾﮏبوپروپیون با مهارکننده بازجذب نورآدرنالین و دوپامین جهت درمان اختلال افسردگی ماژور، اختلال خلقی فصلی (افسردگی زمستانی) و ترک دخانیات مورد استقاده قرا میگیرد.
مصرف ولبان در بارداری و شیردهی:
بارداری:
مطالعات کافی و به‌خوبی کنترل‌شده در زنان باردار انجام نشده است، اگرچه بوپروپیون به راحتی از جفت عبور می‌نماید. مطالعات انجام‌شده در حیوانات، شواهدی از بروز عوارض جانبی را در جنین نشان نداده است. لذا مصرف آن طی این دوران باید تحت نظر پزشک متخصص انجام گیرد.
شیردهی:
قرص ولبان در شیر مادر ترشح می‌شود. به دلیل احتمال بروز عوارض ناخواسته جدی در نوزادان شیرخوار، مصرف آن در دوران شیردهی توصیه نمی‌گردد.
بیشتر بخوانید : قرص دیابزید چیست و چه عوارض و کاربردهایی دارد؟
درخصوص نحوه صحیح مصرف قرص ولبان به نکات زیر توجه کنید:
۱- این دارو را فقط براساس دستور پزشک مصرف نمایید. از مصرف مقادیر بیشتر، مکرر و به مدت طولانی‌تر از دستور پزشک خودداری کنید.
۲- به منظور کاهش خطر بروز حملات تشنجی، فاصله بین دو نوبت مصرف دارو باید حداقل ۴ ساعت باشد.
۳- جهت کاهش دل بهم خوردگی، این دارو را همراه با غذا مصرف نمایید، مگر آن‌که پزشک دستور داده‌باشد که با معده خالی مصرف شود.
۴- علایم بهبودی معمولاً چند هفته پس از شروع مصرف دارو ظاهر می‌شود. در طی این مدت پیشرفت درمان باید به طور منظم توسط پزشک معالج کنترل گردد.
۵- به منظور جلوگیری از عود بیماری افسردگی، ممکن است مصرف دارو حداقل به مدت ۶ ماه ضروری باشد.
۶- در صورت فراموش نمودن مصرف یک نوبت از دارو، آن نوبت را مصرف ننموده و برنامه عادی خود را ادامه دهید. از دوبرابرکردن مقدار دارو خودداری کنید.
موارد احتیاط:
۱- در طول مصرف این دارو بخصوص در چند ماه اول درمان به منظور بررسی پیشرفت درمان، تغییر احتمالی در مقدار مصرف دارو و کمک به کاهش عوارض ناخواسته، به طور منظم به پزشک خود مراجعه نمایید.
۲- شروع مصرف این دارو باید حداقل ۱۴ روز از قطع مصرف یک داروی منوآمین اُکسیداز فاصله داشته باشد.
۳- این دارو ممکن است در برخی افراد باعث آشفتگی، تحریک پذیری و یا بروز برخی رفتارهای غیر طبیعی گردد. همچنین ممکن است در برخی افراد باعث تصورات و تمایلات خودکشی و یا افسردگی بیشتر گردد. در صورت مشاهده هر یک از این عوارض، سریعاً پزشک خود را مطلع نمایید.
۴- این دارو با نام‌های تجاری متفاوت و جهت مصارف مختلف به بازار عرضه می‌شود. قبل از مصرف این دارو، چنانچه از داروی ضد افسردگی یا ترک مصرف سیگار استفاده می‌کنید، پزشک خود را مطلع نمایید.
در یک زمان مشخص، فقط یک نسخه حاوی بوپروپیون را دریافت نمایید.
۵- در حین مصرف قرص ولبان، از مصرف نوشابه‌های حاوی الکل خودداری کنید، زیرا الکل خطر بروز حملات تشنجی را افزایش می دهد.
۶- این دارو ممکن است باعث بروز احساس کاذب خوب بودن یا خواب آلودگی، گیجی و کم شدن هوشیاری در برخی افراد شود. لذا از واکنش خود نسبت به این دارو قبل از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارد، اطمینان حاصل نمایید.
موارد منع مصرف قرص ولبان :
قبل از مصرف این دارو، چنانچه از داروهای زیر استفاده می‌نمایید، پزشک خود را مطلع سازید:
الکل ـ از مصرف همزمان نوشابه های حاوی الکل با این دارو خودداری نمایید.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ـ در مصرف توأم داروها، رعایت احتیاط ضروری است.
کاربامازپین ـ این دارو ممکن است باعث افزایش دفع اِس سیتالوپرام گردد.
داروهای موثر بر سیستم اعصاب مرکزی (CNS) ـ مصرف همزمان این داروها و اِس سیتالوپرام باید با احتیاط انجام گیرد.
سایمتیدین ـ با مصرف توأم داروها، مقدار سیتالوپرام در خون افزایش می یابد.
سیتالوپرام ـ اِس سیتالوپرام ایزومر فعال سیتالوپرام راسمیک است، لذا مصرف توأم آنها نباید انجام گیرد.
کتوکونازول ـ با مصرف توأم کتوکونازول و سیتالوپرام راسمیک، مقدار کتوکونازول در خون کاهش می یابد.
لینزولید ـ در مصرف همزمان با اِس سیتالوپرام، سندروم سروتونین گزارش شده است.
لیتیم ـ از آنجایی که لیتیم ممکن است باعث افزایش اثرات اِس سیتالوپرام شود، مصرف توأم داروها باید با احتیاط انجام گیرد. مقدار لیتیم در خون باید مورد پایش و تنظیم قرار گیرد.
متوپرولول ـ در مصرف توأم با اِس سیتالوپرام، مقدار متوپرولول در خون افزایش می یابد.
داروهای مهارکننده منوآمین اُکسیداز ـ مصرف توأم داروها ممنوع است. با مصرف توأم آنها، عوارض جانبی جدی و گاهی اوقات کشنده گزاش شده است. حداقل ۱۴ روز فاصله باید بین قطع مصرف یک دارو (اِس سیتالوپرام یا مهار کننده منوآمین اُکسیداز) و شروع مصرف داروی دیگر لحاظ شود.
داروهـای ضد التهاب غیر استروئیـدی مانند آسپیرین و سایر داروهـای موثـر بر انعقـاد ـ در مصرف توأم بـا اِس سیتالوپرام، احتمال بروز خونریزی دستگاه گوارش فوقانی وجود دارد. رعایت احتیاط ضروری است.
سوماتریپتان ـ با مصرف توأم داروها در برخی بیماران، ضعف، هیپررفلکسی (واکنش مفرط) و عدم توازن گزارش شده است. در صورت مصرف توأم داروها، نظارت کامل بر وضعیت بیمار توصیه می گردد.
وارفارین ـ با مصرف توأم داروها، زمان پروترومبین ممکن است افزایش یابد.
داروها با فعالیت سروتونرژیکی (مانند بوسپیرون، فنتانیل، لیتیم، سوماتریپتان، دلوکستین، آمی تریپتیلین، ترامادول، تریپتوفان) ـ در صورت مصرف همزمان، خطر بروز سندروم سروتونین که یک واکنش نادر ولیکن بالقوه کشنده است، افزایش می یابد.
منبع : عبیدی
