هر ۱۰۰ میلی لیتر محلول چشمی زایلومول حاوی ۲ گرم دورزولامید هیدروکلراید و ۰/۵ گرم تیمولول مالئات به عنوان ماده موثره و بنزالکونیوم کلراید به عنوان نگه دارنده می باشد.
بیشتر بخوانید:
فارماکولوژی قطره زایلومول :
دورزولامید یک مهارکننده آنزیم کربنیک آنهیدراز می باشد که فشار داخل چشمی را از طریق کاهش تولید مایع زلالیه پائین می آورد. تیمولول یک عامل مسدود کننده گیرنده های آدرنرژیکی beta-1 و beta-2 می باشد که فشار داخل چشمی را از طریق کاهش تولید مایع زلالیه پائین می آورد.
کاربرد:
دورزولامید در گلوکوم مزمن با زاویه باز و هیپرتانسیون چشمی کاربرد دارد.
تیمولول در درمان فشار بالای داخل چشمی در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون چشمی یا گلوکوم با زاویه باز، کاربرد دارد. تیمولول با اثر ناچیز و یا بدون اثر روی تطابق و سایز مردمک چشم، فشار داخل چشمی را کاهش میدهد و باعث تاری دید نمی شود.
مقدار و چگونگی مصرف دارو قطره زایلومول:
مقدار مصرف معمول این دارو برای بزرگسالان ۱ قطره در چشم دو بار در روز می باشد.
بی خطری و اثر بخشی این دارو در کودکان ثابت نشده است.
شکل دارویی:
قطره های استریل چشمی زایلومول در بطری های پلاستیکی ۵ میلی لیتری عرضه می شوند.
فشار چشم چیست:
سفتی و فشاری که در سطح چشم در لمس قدام حس می شود به فشار چشم معروف است و حاصل نیرویی است که مایع زلالیه بر واحد سطح لایه خارجی چشم وارد می کند.
اگر بنا بر دلایلی مایع زلالیه داخل چشم زیاد از حد تولید یا خروج آن با مشکل مواجه شود و کمتر از حد لازم باشد،در آن صورت باعث افزایش فشار طبیعی چشم خواهد شد.
این که فشار چشم شما طبیعی است یا خیر، با اندازه گیری این فشار توسط چشم پزشکان مشخص می شود.
در کودکان در موارد نادر که همراه با اختلال مادرزادی می باد،باعث ایجاد گلوکوم مادرزادی میشود.
علامت افزایش فشار چشم:
پس از ۴۰ سالگی به دلیل تغییرات ساختاری در چشم،افزایش فشار چشم شایع تر است و باید به صورت سالیانه فشار چشم اندازه گیری شود.فشار چشم طبیعی بین ۱۰ تا ۲۱ میلی متر جیوه می باشد.اگر بیشتر از این مقدار باشد،فشار چشم غیرطبیعی است و باید بررسی شود.
اهمیت فشار چشم بالا در آسیب هایی است که ممکن است به عصب بینایی وارد کند که باعث اختلال در میدان بینایی می شود.
فشار چشم بالا دقیقا به معنی بیماری آب سیاه نیست. ولی یکی از مهم ترین دلایل ایجاد بیماری آب سیاه یا گلوکوم فشار چشم بیشتر از حد طبیعی می باشد.
آسیبی که در اثر آب سیاه به چشم وارد می شود بیشتر شاخه های عصبی مربوط به میدان بینایی یا بینایی محیطی را گرفتار می کند.
بنابر این ممکن است در غربالگری بیماری گلوکوم، چشم پزشک لازم بداند بینایی محیطی به کمک آزمون میدان بینایی سنجش شود. بررسی ته چشم و ارزیابی سر عصب بینایی نیز می تواند به تشخیص آسیب های احتمالی ناشی از آب سیاه کمک کند که در یک ویزیت عمومی چشم همه این امکانات برای شما فراهم می شود.
در صورت تشخیص بیماری گلوکوم یا آب سیاه، اولین اقدام درمانی چشم پزشکان متخصص، درمان های دارویی است که در بسیاری موارد می تواند به طور موثری مشکل را تعدیل و بر طرف کند. در صورتی که روش های دارویی موثر واقع نشوند، استفاده از روش های جراحی توسط یک جراح متخصص چشم می تواند برای درمان آب سیاه کمک کننده باشد.
منبع : سینا دارو
