معنی آبادانی – فرهنگ معین و عمید

معنی آبادانی در فرهنگ عمید

۱. آباد بودن.

۲. (مصدر متعدی) آباد ساختن زمین با کشت‌وکار؛ آباد کردن.

۳. (اسم) [قدیمی] جایی که در آن آب و گیاه پیدا شود و مردم در آنجا زندگانی کنند.

معنی آبادانی در فرهنگ معین

(حامص . اِ.) ۱ – عمران ، آبادی . ۲ – منسوب به شهر «آبادان ». ۳ – آبادی ، قریه . ۴ – رفاه ، آسایش . ۵ – زراعت ، کشاورزی .