عمل سزارین یک روش جراحی است که در آن نوزاد از طریق برش شکم و رحم مادر خارج می شود. این روش برای تولید نوزادان در شرایطی استفاده می شود که زایمان طبیعی نیاز به مداخله یا ممنوعیت دارد.
این شرایط ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشکلات جدی در نوزاد
اگر وضعیت سلامتی نوزاد یا طرز کارکرد آن در رحم تحت تاثیر قرار گرفته باشد و خطری برای حیات نوزاد وجود داشته باشد، سزارین انجام می شود.
مثالهایی از این شرایط شامل پره‌گراویدی (کنترل ضعف یا نقص آن در حالت‌های معمولی وجود ندارد)، ضعف نوار قلب نوزاد یا جایگاه نامناسب جنین در رحم می‌باشد.
مشکلات مادر
در برخی موارد، مشکلات سلامتی مادر می‌تواند طبیعی تولید را غیرممکن کند.
این مشکلات می‌تواند شامل سزای قبلی با مشکل، عدم پیشرفت در زایمان، نقص در طرز کارکرد رحم، سرعت بالای ضربان قلب مادر، عوارض ناشی از عمل جراحی قبلی و اندازه بزرگسالی مادر باشد.
شرایط غیرقابل پیش بینی
در بعضی موارد، شرایط غیرقابل پیش بینی می‌توانند نیاز به انجام سزارین را ایجاد کنند.
مثلاً اگر در حین زایمان مشکلات ناگهانی برای نوزاد یا مادر پیش بیاید و خطری برای سلامتی آنها وجود داشته باشد، سزارین انجام می شود.
عمل سزارین معمولاً تحت بیهوشی کامل یا موضعی انجام می شود. پس از برش شکم و رحم، نوزاد خارج می شود و پس از آن رحم و شکم مجدداً بسته می شوند.
در صورت نیاز، سزارین اضطراری ممکن است به صورت فوری انجام شود، در حالی که سزارین برنامه ریزی شده معمولاً قبل از زایمان طبیعی برنامه ریزی می شود.
عوارض عمل سزارین چیست؟
عمل سزارین، مانند هر جراحی دیگری، ممکن است با عوارض مربوط به خود همراه باشد. برخی از عوارض متداول عمل سزارین عبارتند از:
- عفونت: عفونت در محل برش شکم و رحم یک عارضه شایع پس از سزارین است. استفاده از تکنیک‌های بهداشتی صحیح و مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند این خطر را کاهش دهد.
- عفونت دستگاه ادراری: نصب کاتتر ادرار، ممکن است باعث عفونت دستگاه ادراری شود. مصرف مایعات به میزان کافی و تمیز نگه داشتن منطقه نصب کاتتر می‌تواند این خطر را کاهش دهد.
- خونریزی: بعضی خونریزی در طول عمل سزارین و در دوره بعدی طبیعی است. اما خونریزی شدید و نامعمول بعد از عمل سزارین نیاز به مراقبت و درمان ممکن دارد.
- ترومبوز و لخته خونی: بیمارانی که سزارین انجام می‌دهند، بیشتر در معرض خطر تشکیل لخته خونی هستند. این لخته‌ها ممکن است در عروق عمقی یا رگ‌های خونی تشکیل شده و به خطر بروز عارضه جدی مانند انفارکتوس ریه (خونرسانی غیرطبیعی به بخشی از ریه) منجر شوند.
- مشکلات تنفسی: پس از عمل سزارین، برخی زنان ممکن است مشکلات تنفسی مانند آتلکتازی (افتادگی یا تصفیه ناقص ریه) یا التهاب ریه تجربه کنند.
- آسیب به اعصاب: در برخی موارد نادر، عصب‌ها در اطراف محل برش ممکن است آسیب ببینند و منجر به احساس تحلیل‌ناپذیری، کاهش حس و حرکت و آسیب دیگر شوند.
- عوارض مربوط به بیهوشی: استفاده از بیهوشی عمومی در عمل سزارین ممکن است با عوارض مربوط به بیهوشی، مانند تهوع، استفراغ، سردرد و خستگی همراه باشد.
بخوانید : تجهیزات بیماران تنفسی در خانه
توجه داشته باشید که این فقط برخی از عوارض ممکن هستند و هر زنی ممکن است با تجربه عوارض متفاوتی روبرو شود.
مهم است که با متخصص زنان و زایمان درباره عوارض و ریسک های مرتبط با سزارین بحث کنید و از او نکاتی درباره پیشگیری و مراقبت پس از عمل بدست آورید.
سخن پایانی
عمل سزارین یک روش جراحی است که در مواردی که طبیعی تولید برای مادر و نوزاد مشکلاتی ایجاد می‌کند، انجام می‌شود. این شرایط می‌توانند شامل مشکلات جدی در نوزاد، مشکلات سلامتی مادر، یا شرایط غیرقابل پیش‌بینی در طی زایمان باشند.
همچنین، عمل سزارین همراه با عوارضی نظیر عفونت، خونریزی، عفونت دستگاه ادراری، خطر تشکیل لخته خونی، مشکلات تنفسی و آسیب به اعصاب می‌تواند همراه باشد.
اما مهم است که در صورت نیاز، این عمل توسط تیم پزشکی متخصص و با رعایت اصول بهداشتی و ایمنی انجام شود.
تصمیم نهایی درباره انجام عمل سزارین یا طبیعی تولید باید توسط پزشک و با توجه به وضعیت مادر و نوزاد اتخاذ شود.
همچنین، هر زن باید با یک متخصص زنان و زایمان مشورت کند و در مورد عوارض و ریسکهای مرتبط با هر روش زایمان مطلع شود تا تصمیم بهتری برای خود و نوزادش بگیرد.
